Bu sabah kalktım rutin işlerdi yapmaya hazırlandıklarım… Sifonu çektim; boşa, gırık, giruk bir ses geldi. Musluğa uzandım açtım tek damla su yoktu, tıraş olmam da lazımdı ah su, sen ne önemli bir ihtiyaçsın… Yokluğunda kolonyalı mendil kullandım; ellerimi yıkamış gibi kendimi rahat hissetmek için, yüzümü ıslatmak için de kullandım, Allah’ tan tıraş jeli kullanıyorum da yumuşatmak için sakalı fazla uğraş gerekmedi, iyice köpürdü, tıraş bıçağını sürdüm sakalımın üzerinden, ama su yok; tıraş bıçağındaki jiletlerin arası dolu içi sakal, dışı köpük. Hadi onu da haletlik şimdi de yüzü yıkamak lazım; offff offff! Yine kolonyalı mendille, hoooooooop bir de yüze tıraş sonrası kolonya, ellere de fazla fazla; üfffff üffffff her tarafım kolonya kokuyor! Fırçanın üzerine sürdüm, macun ağzımda kuru kuru, ehhh hadi be ağzımı nasıl çalkalayacağım; dolapta bir soda, olur mu? Olmaz mı? Ama ağzımın zaten tadı yok, bide soda tadı tam oldu!

Rahat değilim kendimi o kadar pis hissettim ki gün boyu, anlatamam!

Diyecekseniz ki şimdi, kovada, şişede, damacana da içme suyu da mı yoktu? Yoktu evet, evde şunda, bunda ya da onda, şunun için, bunun için ya da onun için hiç mi hiç su yoktu.

Geldim eve, baktım ki benden önce gelmiş, her zamanki yerine kurulmuş, yıllardır birbirini görmemiş sevgililer gibi sarıldık birbirimize, dokunulmadık yer bırakmadık, baştan sona, sondan başa tekrar yeniden, tüm çıplaklığımızla… Şimdi ne kadar rahatım!

Doğal kaynaklarımıza bir düşmanmış gibi davranmayalım, dost olalım onlarla! Eğer bizden bir nefret ederler ise; işte bu bizim sonumuz olur.