…………………………………………………. Aman sahura kim kalkacak şimdi, uykunun tam en derin anı, yav ben yemeden de tutarım bu orucu, bir günlük açlık – susuzluk değil mi topu… Ya vatanı korumakla yükümlü dört gözü açık nöbet tutan askerlerimiz, polislerimiz; güvenlik güçlerimiz, hastalara anında müdahale etmeye 24 saat hazır hemşirelerimiz, doktorlarımız; sağlık çalışanlarımız, itfaiyecilerimiz, taksi şoförlerimiz vs. vs. vs.?

Hava sıcak mı sıcak, yanıyoruz ofislerimizin içerisinde; bir mesai bitse de gitsek evimize, biraz şekerleme yapsak, iftar vaktine kadar… Ya kavurucu güneşin altında, bedenlerinin tüm gücüyle çalışanlar, ya yerin onlarca kat altında cehennemi bugünden yaşayanlar, ya hiç işi olmayanlar vs. vs. vs.?

Nasılda bekliyoruz iftarı; açlığımız, susuzluğumuz diz boyu, bir ezan okunsa, bir top atılsa da, şundan – bundan – bide ondan, doyursak tıka basa karnımızı, su, kola, fanta, limonata ya da hoşaf ile ıslatsak, dindirsek boğazımızın kuruluğunu… Ya yiyecek kuru bir ekmeği bile olmayanlar, ya aş kaynatacak nevale bulamayanlar, çocuğunu bile doyuramayanlar, damla suya hasret olanlar, ya yaşamlarının her günü açlığı – susuzluğu hayatlarının bir parçasıymış gibi yaşayanlar? ………………………………………………….

Kendimiz yaşarken, çevremizde yaşananları da, hayatımızın bir parçası olarak görelim, değerlendirmelerimizi yaparken çevremizde olup bitenleri de dikkate alalım, çevremizdekilerle duygudaşlık kuralım. Eğer böyle davranmazsak ne kadar Allah’ ı anarsak analım, onun rızasını kazanmak için ne kadar oruç tutarsak tutalım bu ağız yormaktan, aç kalmaktan daha ileriye gitmez!