Gidiyoruz yeni yapılmış duble yoldan, akıyoruz adeta, sağındayız yolun, birkaç yüz metre uzakta yol ortasında bir karartı var, yaklaştıkça hareket ettiğini fark ediyoruz, arkamıza bakıyoruz, dikiz aynalarımızı kontrol ediyoruz; arkamız müsait yavaşlıyoruz…

Bu bir kirpi; bakmadan küçücük cüssesine, ağır adımlarla karşıdan karşıya geçmeye çalışıyor dörtlülerimizi yakıp duruyoruz, izlemeye başlıyoruz; ufacık ayakları üzerine kalkıyor ağız hareketlerini görebiliyoruz, bir şeylere kızmış olduğunu anlıyoruz, elleri ile bir sağı bir solu bir geriyi bir ileriyi işaret ediyor, ağzını hareket ettirmeye devam ediyor, camı açıyoruz bir tiz ses kulaklarımızda, dikenlerini kaldırıyor parmak sallıyor; sıkıysa ezin geçin bakalım diyor, ne olacak lastiklerinize; batırmazmıyım dikenleri, patlatmaz mıyım onları! Anlıyoruz; ezilen, paramparça olmuş arkadaşlarının arkasından isyanını dile getiriyor, yavaş olun diyor, acele ile sizde bir gün sadece bizlerden birilerini değil, kendi hayatlarınızın da sonunu getirebilirsiniz.

Ağır ağır geçiyor yolun karşısına, giriyor ormanın içine, gözden kayboluyor… biz kendi kendimize trafik kurallarına, işaret ve işaretçilerine uyma sözü vererek yolumuza devam ediyoruz…