Annemiz ile tanıştık ilk kadınımız olarak,

Vücudunda taşıdı bizi, bizi taşıması acılarla doluydu, gittikçe de büyüyorduk, ağırlaşıyorduk, bir sürü şımarıklık yapıyorduk rahat sıcak ikametgâhımızda da gık çıkartmıyordu, bizim gelmemizi bekliyordu,

O biliyordu da, biz bilmiyorduk ama daha ne kadar zorluk yaşatacağımızı; karnımız doymak bilmeyecekti, yemediğimiz zaman ne istiyor ki bu çocuk diye yana yakıla bizim yiyeceğimiz şeyler hazırlayacaktı,

Olur olmaz yerlerde olur olmaz zamanlarda altımızı pisletecektik, püfff bu ne diye şakacıktan kızıp yalancıktan bir patlak vuracaktı popomuza ve çimdirip tertemiz edecekti, tekrar pisletecek nasıl olsa diye düşünmeden tertemiz giydirecekti,

Nefes alış verişimizde bir değişiklik olsa, vücudumuzda bir kızarıklık çıksa, yüzümüzün rengi solsa, sendeleyip düşüp de bir damla kan aksa bir yerimizden… ne oldu diye üzerimize titriyordu, kendine bir şey olmuş gibi sanki panik oluyordu,

Onun uyku saatinde uyanacaktık, ağlayacaktık, uyandıracaktık; kadının gözlerini kapatıp dinlenmesine dahi fırsat vermeyecektik,

Şımarıklığın daniskasını yapıyorduk.

Bir erkeğin hayatına başka hangi kadın girebilir ki böyle;

Doğum gününde, Sevgililer gününde, Kadınlar gününde, Anneler gününde, hangi gün olduğu önemli değil, 365 gün hatırlanmaya layıktır bu ilk KADINIM!