aşık kuğular
Felsefe, Son Yazılar

Bir Kalp’ in Hikayesi

Paylaş; başkaları da faydalansın!

aşık kuğularKalp adında, hayat mağazasında çalışan birisi yaşarmış,

Neşeli, sevgi dolu, karşısındakine yaşam aşılayan, mutluluk dağıtan birisiymiş,

“Günaydın, nasılsın Kalp” dediklerinde;

“Zımba gibiyim” dermiş, “Zımba gibi!”

Bir gün birisi yanına giderek;

– “Anlayamıyorum.

– Nasıl oluyor da, her zaman, her koşulda bu kadar olumlu olabiliyorsun?

– Nasıl başarıyorsun bunu?” demiş.

Kalp;

Her sabah uyandığımda, kendi kendime;

– Kalp; bugün iki seçimin var. Havan ya iyi olacak ya da kötü derim. Her zaman havamın iyi olmasını seçerim.

– Kötü bir şey olduğunda yine iki seçimim var.

– Kurban olmak ya da ders almak; Ben başıma gelen kötü şeylerden ders almayı seçerim.

– Birisi bana bir şeyden şikâyete geldiğinde, yine iki seçimim var.

– Şikâyetini kabul etmek ya da ona hayatın olumlu yanlarını göstermek; Ben olumlu yanlarını göstermeyi seçerim.

– “Bu kadar kolay yani?” demiş diğeri

– “Evet… Kolay…” demiş Kalp.

Hayat seçimlerden ibarettir. Her durumda bir seçim vardır. Sen her durumda nasıl davranacağını seçersin.

Sen diğerlerini senin tavrından nasıl etkileneceklerini seçersin.

Sen havanın, tavrının iyi ya da kötü olmasını seçersin.

Yani sen hayatını nasıl yaşayacağını seçersin.

Yıllar yılları kovalamış ve bir gün Kalp’ in başına çok talihsiz bir olay gelmiş. Soygun için gelen bir hırsız, hayat mağazasında ne mutluluk bırakmış ne de neşe, üstüne bir de Kalp’ i sevgisizlik kurşunlarını acımadan ateşleyerek delik deşik etmiş, ölümün kıyısına getirmiş.

Haftalarca uğradığı sevgisizlik saldırısının etkisinden çıkamamış, yoğun bakımda kalmış. Taburcu edildiğinde kurşunun açtığı yaraların izleri vücudunda hala görülüyormuş.

Ama kendisine.

– “Nasılsın?” diye sorulduğunda

– “Zımba gibi” diyormuş yine. “Zımba gibi.“

– “Neler hissettin Kalp?” diye sormuşlar.

– Delme deşik olmuş, yerlere yıkılmış ölümün kıyısında yatarken iki seçimim var diye düşündüm. Ya yaşamayı seçecektim ya ölümü. Ben yaşamayı seçtim demiş.

– Korkmadın mı? Şuurunu kaybetmedin mi? diye sormuşlar

– Benim yardımıma koşan kötü gün dostlarım ile olan iyileşme mücadelemi siz anlayasınız diye şöyle anlatayım demiş;

 Ambulansla gelen sağlık görevlileri harika insanlardı.

– Bana hep “iyileşeceksin merak etme.” dediler. Ama acil servisin koridorlarında sedyemi hızla sürerken doktorların ve hemşirelerin yüzündeki ifadeyi görünce ilk defa korktum. Bu gözler bana “Bu adam ölmüş” diyordu. “Bir şeyler yapmazsam, biraz sonra ölü bir adam olacaktım.

– Kocaman bir hemşire yanıma yaklaştı ve bağırarak her hangi bir şeye  ihtiyacım olup olmadığını sordu.

– ‘Evet’ diye yanıt verdim.”

– “Var”

Doktorlar ve hemşireler merakla sustular. Derin bir nefes alarak kendimi topladım ve bağırdım.

– ”Benim kurşunlara alerjim var!”

Doktor ve hemşireler gülmeye başladılar. Tekrar bağırdım.

– “Ben yaşamayı seçtim. Beni bir canlı gibi ameliyat edin. Otopsi yapar gibi değil.

Ve yaşıyorum…

Zımba gibiyim!

Kalbinizdeki sevgi birilerinin sevgisizlik kurşunları ile delme deşik edilmiş olabilir;

Ama şuna inanın ki; gerçek sevgi ile kalbiniz hiçbir şey olmamış gibi iyileşir!

Kalbinizden sevgi, yüzünüzden gülümseme, hayatınızdan mutluluk, yaşama olan inancınız… hiç solmasın!

Paylaş; başkaları da faydalansın!

Bir Yorum Yazın

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.