Başarıyı önleyecek engelleri kaldırdığın zaman başarı kendiliğinden gelir diye düşünen ATATÜRK, başarısızlık diye bir şey tanımazdı. Ülkenin üzerine kara bulutların çöktüğü, herkesin umutsuzluk içerisine düştüğü işgal yıllarında bile O, umutsuzluğa düşmeyerek Bağımsızlık Savaşı’nı başlatma cesaretini göstermiştir. Üstelik zaferi mutlak görmüştür.

Atatürk’ün bu derece kendisine güvenmesinin nedeni ne idi? Türk ulusunun düşkün ve onursuz bir yaşamı kabullenemeyeceğine, varını yoğunu özgürlüğü için vermekten çekinmeyeceğine olan inancı idi .Ona göre, karamsar olanlar, umutları bitik olanlar bu ulusu tanımayanlardı. Tanısalardı özgürlük uğruna bu ulusun bütün yoklukları yeneceğine olan inançlarını yitirmezlerdi. Aşağıdaki anekdot, ATATÜRK’ün bu konudaki düşüncelerini yansıtan güzel bir örnektir:

Kurtuluş Savaşı’na başladığı sırada ATATÜRK’e dediler ki:

-Nasıl mümkün olur? Ordu yok!

ATATÜRK hemen cevap verdi:

-Yapılır!

-İyi ama, bunun için para lazım… O da yok?

-Bulunur!…

-Diyelim ki bulduk, düşmanlarımız hem büyük, hem de çok!

-Olsun, yenilir!…

O, dediklerinin hepsini yaptı. Yapamayacağı şeyi asla söylemedi. Bir liderin kendisini milletine sevdirebilmesi için belki ilk şart bu değil midir?