Geçen gün yaşadığım bir olayı anlatmak istiyorum.

Bir müşterim çalıştığı firmanın bazı sorunları varmış, o sorunlarını çözmek için geldi, konuşuyoruz, diğer taraftan da iş harici bir sohbet ediyoruz ara ara…

Sorunlarını çözmeye çalıştığımız ilgili firma Güney Koreli.

Konuştuğum kişi Güney Koreli.

Konuşmalarımızı tercüme eden bir tercüman var; Güney Korece’den Türkçe’ye Türkçe’den Güney Korece’ye… İngilizce biliyor musun? dedim kendisine. yüzüme baktı aval aval. hayır bilmiyor dedi tercüman.

Elindeki telefon Samsung – Güney Koreli.

Uğurladım; bindiği araba Hyundai – Güney Koreli.

Bir Güney Kore milliyetçiliğine bakın bir de bizim Türk milliyetçiliğine!

İşte milliyetçilik dediğin budur.

Şimdi diyeceksiniz ki yapmışlarda kullanıyorlar, bizim yok ki kullanalım?

Haklısın arkadaşım da; benim de ifade etmeye çalıştığım aslında tam da bu! Niye yok?

Nasıl büyük bir ülke olacağız, gelecekte nasıl varlığımızı sürdüreceğiz sadece başkalarının ürettiğini malları tüketerek?

Bizim de artık bir şeyler üretmemiz gerekmiyor mu?

Bizim de markalara sahip olup, bunu tüm dünya ülkelerine satmamız gerekmiyor mu?