O günleri nasıl unutabilirim ki;

Kardeşim, yaşasaydı senin küçük abin olmuş olacak olan, Onur ölmüştü:

Babam = ruhsuz beden gibiydi,

Annem = ruhsuz beden gibiydi,

Ben = ruhsuz beden gibiydim…

Hayatımızı bir nehir gibi düşünürsek,

O nehir bizim aile için buz tutmuştu, akmıyordu!

…

Ta ki 25 sene önce bugüne, 28.05.1990’a kadar,

Yani senin o ortalığı yaygaraya boğduğun; “BEN DOĞDUM” narasını duyana kadar.

…

O sesinin sıcaklığı ile buz tutmuş nehrimiz artık çözülmeye başlamıştı…

DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN CANIM KARDEŞİM