Ne zaman ki;

Üstlerinin her lafını, her işini dondurma gibi lezzetlice yalayıp yutanlar değil de adam gibi adam olanlar,

Olmaz işlere bile “ol” deyince olacakmış gibi bol keseden atıp tutanlar değil de işin olabilirliği ne ise onu açık açık söyleyenler,

Zerre konuya vakıf değilken yaslandığı duvar sağlam olan torpilliler değil de tırnaklarındaki yıpranmadan tecrübe sahibi olduğu anlaşılanlar,

Küçücük bir sorunda bile üstlerine bebek gibi ağlayanlar değil de taşın altına korkusuzca elini sokanlar,

Yönetici koltuğuna oturtulur:

İşte o zaman Türkler marka olma yolunda büyük bir adım atmış olur.