Asperger sendromlu bir Müslüman olan Khan’ın, 11 Eylül’den sonra Amerika sınırları içerisine girerken havalimanında uğradığı insanlık dışı tutumdan sonra, Amerika Birleşik Devletleri Başkanı ile yüz yüze görüşerek “benim adım Khan, ben Müslümanım, ben terörist değilim” sözünü söyleme arzusunu ve ısrarını anlatan başarılı bir filmden yola çıkarak yazımın başlığını attım.

İllah bir kaç kişi bir şey yaptı diye, ki yaptıkları ne kadar kötü olursa olsun, diğer milyonlarca insanı da aynı kefeye koymak adaletsiz bir hüküm olur.

Siyaset ülkemizde maalesef çok çirkinleşti, eskiden nasıl ki nedensiz sağ sol ayrımı ile ülkemin insanları karşı karşıya getirilip kan döküldüyse şimdilerde de aynı oyun oynanmakta… Evetçiler için Hayırcılar, Hayırcılar için Evetçiler hain. Hatta siyasetin ayrımı ortadan kaldıracak olan üst elemanları bile adeta yangına körükle gitmekteler…

Maddeleri anlatmak yerine bak şu şunu diyor sende onu dersen ocusun mantığı hiçbir şekilde insan iradesine saygı barındırmamaktadır. İnsana saygı olmayabilir ama Allah “…ona ruhundan üfledi” ayeti ile bari Allah’ın tecellisi cüzi iradeye saygı göster.

Ortada gizli saklı olmayan bir anayasa metni var; herkes okuyarak kendi yorumuna göre evet ya da hayır diyebilmeli ve bunu derken karşısındaki insan da bu karara saygı göstermelidir.

Yoksa ülkemizin yakın zamanlardaki önemli davalarında gördüğümüz gibi “suçsuzlarsa ispat etsinler” gibi aptalca durumlar ile karşılaşabiliriz. Halbuki “suçu ispat edilene kadar herkes suçsuzdur” bütün dinlerin ve ülkelerin hukuk yargılamalarındaki esastır.

Ben işin uzmanlarını bir tarafa bırakarak, ben ne dersem o olurcu tek adam yönetimine Hayır diyorum. Bir ifade daha maalesef eklemek zorundayım ben terörist değilim.

Boş boş muhalif olan biriside değilim; benim çözüm önerilerim var.

Türkiye’nin geleceği tek adamın yönetimine bağlı bir sistemde değil.

Türkiye’nin kangreni torpil; yıllar yıllar boyu devam eden benim adamım, benim yakınım olayı.

Eğer Türkiye’mizde torpil olmasaydı ve yükselmelerin eğitime, süreçlere, başarı puanına göre belirlendiği bir sistem kurgulanmış olsaydı ve son aşamada bakanlık makamına mesleğinin en üst noktasına erişmiş biri gelseydi fenamı olurdu? Şimdiye kadar çoktan alır başımızı dünyanın zirvesine yürürdük.

Ama olur mu canım; işe yaramaz yakınlar hak etmedikleri ama arzuladıkları makama nasıl ulaşabilirlerdi. 

15 Temmuz 2016 darbe girişimini de aklınızdan hiç çıkarmayın; 15 Temmuz darbe girişimine yeltenenleri o önemli makamlara getirenler şimdi başkanlık için evet propagandası yapmaktalar… Ne kadar tezat değil mi!