Kafasında gelecek kaygısı taşıyan birisi, önemsiz gibi görünen bir olayda dahi mantıklı düşünemez. Düşündüğü tek bir şey vardır: “Bütün dünya bir olmuş, benim üzerime geliyor…” Ve ego harekete geçer; “Buna daha ne kadar dayanacaksın.” Ve şeytan denen varlık vesvese verir; “Bak o inandığın, el açıp yalvardığın Allah’ın nerede, o bile seni yalnız bıraktı, sana yardım etmiyor çünkü sen onun gözünde sıfırsın. Sen zavallının, işe yaramazın tekisin, kendine bile faydan yok…”

Böyle durumlarda insanın genlerine yazılı olan kendi savunma mekanizması devreye girer. Hayır! Bana kimse böyle diyemez, bu hareketi yapamaz.

Bundan sonrası ise haberlerin konusudur.

Türk insanı depresyon geçiriyor. Hem de en ağırından.

Bir çöp gibi koyteynırların içine atılan, bir bitki gibi boş arazilere gömülen, Adolf Hitlerin yaptığı gibi değil belki ama toplu olarak katledilmiş cesetlerin sayısı günden güne artıyor…

Silahlar herkesin içinde alenen ateşleniyor, bıçaklar defalarca girip çıkıyor, tekmeler yumruklar çekiç tahta insanın öldürülebilecek organları hedef alınıyor…

Hapishaneler hınca hınç dolu.

Bir başkasına zarar veremeyen insanlar kendi hayatlarını ortadan kaldırarak kurtuluşa ereceklerini zannediyor.

Hayatı boyunca doktora gidecek sağlık sorunu olmayan birisi küt diye ölebiliyor; kalp krizi diyorlar… kalp krizinden ölümler artıyor!

Koyulan her türlü önleme yasalarına rağmen iş kazalarından ölümler artıyor!

Yapılan güzel yollara, araçların belli sürelerde muayene edilmesi şartlarına, ehliyet almanın zorlaştırılmasına rağmen trafik kazalarından ölümler artıyor!

…

Ölüyoruz…

Peki sorunun kökten çözümü ne?

Cezalar mı yetersiz?

Adalete güvenimiz mi kalmadı?

Yardımseverliğimizi mi unutuyoruz?

Katlanamayacağımız ne olabilir ki?

Yoksa bu işin içinde başka bir şey mi var?

Bu işin tüm ayrıntıları ile ele alıp çözebilmek için bakanlıklar, bakanlıklara bölge ve il müdürlükleri var ama buralarda koltuk işgal edenler acaba o koltukta neden oturduklarının ne kadar bilincinde, aybaşı günleri bankamatiğe gittiklerinde gördükleri tutarı hak ettiklerini düşünüyorlar mı:(

Bir ipucu vereyim: kafalar başka işlerle meşgul iken insan sağlıklı düşünemez!

Peki kafalar neler ile meşgul?