Kölelere Aslında Köle Olmadıklarını Anlatabildiğimiz Gün…

Kölelere Aslında Köle Olmadıklarını Anlatabildiğimiz Gün…

Dünya düzelmeye o gün başlayacak.

İşyeri, ülke, hatta gezegen…

Tüm sistem, özgürlüğünü unutan insanların omzunda yükseliyor.

Kölelik, zincirlerle değil; alışkanlıklarla, korkularla ve konforla sürüyor artık.

Bir masa başında, bir maaş bordrosunda, bir onay bekleyişinde gizli…

İnsanlar zincirlerini taşımıyor artık — onları giyiyor.

Kimi statüyle, kimi markayla, kimi sessiz kabullenişle süslüyor esaretini.

Sorgulamıyor çünkü sistem onu “meşgul” tutuyor.

Çalış, tüket, sus…

Ve adına “düzen” denilen bu modern kölelik tiyatrosunda perde hiç kapanmıyor.

Gerçek özgürlük, başkasına değil kendine itiraz etmekle başlar.

Bir gün işyerinde susmak yerine konuştuğunda,

ülkede korkmak yerine sorguladığında,

dünyada kalabalığa uymak yerine kendi yoluna yürüdüğünde…

İşte o gün zincirler değil, zihinler kırılır.

Ve o gün geldiğinde;

Artık kimse köle değildir.

Çünkü kimse efendi olmayı seçmez.