Ben mi Paranoyak Oldum, Yoksa Yanlış Giden Bir Şeyler mi Var?

Ben mi paranoyak oldum, yoksa yanlış giden bir şeyler mi var?

Ben Türkiye Cumhuriyeti’ nin bir vatandaşı olarak herkesi çevremizde cereyan etmekte ve bütünlüğümüzü tehlike ile karşı karşıya bırakmakta olan şu zamanımızın olaylarına iki kulağını dikerek dinlemelerini, iki gözünü açarak bakmalarını ve bunları mantık süzgecinden geçirmelerini salık veririm.

Gözleriniz var görüyorsunuz, kulaklarınız var duyuyorsunuz, beyniniz var düşünüyorsunuz; okurluğunuz var yazarlığınız var. Bana da söyleyin düşüncelerinizi, yazın; Ben sade bir vatandaşım, belki bazı şeyleri idrak edemiyor olabilirim, bazı şeyleri abartıyor, korkularım diğer bazı şeyleri görmemi, önyargılarım başka şeyleri fark etmemi engelliyor olabilir. Doğrusu nedir, nasıl bitirebilirim içimi kemiren bu hislerimi.

“Biz o bölgeye savaş yapmak için değil, oradaki ambargonun delinip delinmediğini kontrol için gidiyoruz.” demek hangi mantıklı düşünce içerisinde birbirinden farklı olabilir. Ha karşı tarafa ateş etmişsin, ha karşı tarafın ihtiyaçlarına engel olmuşsun. İkisi de aynı düşüncenin odağında bulunmaktadır; karşı tarafı kolsuz bacaksız başsız bırakmak.

Oraların isyancı muhalifleri yılların yönetim anlayışına karşı güçlerini faaliyete geçirerek mücadelelerini başlattılar, kanlar akıyor her iki taraftan da, ölenler Müslüman, öldürenler Müslüman. Ve biz kendi içimizde de böyle patlamaya hazır bir volkan var iken, onu soğutmak yerine yaptığımız cahilce; tarihimizden hiç tecrübe edinmemiş hareketlerle ve içimizdeki tam bölücüleri zaten şımartmışken, iyice ateşlerini körüklüyoruz. Yani ileride elimizi kolumuzu bağlayacak ses çıkartamayacağımız, ses çıkartsak bile bizi kendi yaptıklarımızla sus pus sessizliğe mahkûm olacağımız hareketler yapıyoruz.

Kimlerin yanındayız şimdi; daha öncesinden bir araya gelerek bize defalarca haçlılar adı altında ordu gönderen, Çanakkale de karşımızda dev donanmaları ile duran, bağımsızlık savaşımızda karşımızda olan, başka ülkelerin yer altı kaynakları için oranın insanlarını kadın, erkek, çocuk, yaşlı ayırt etmeden, gözlerinin yaşına bakmadan yok eden; soy bırakmayan, kendi hizmetkârı olarak kullanan ve bunu haklı gösteren, dünyanın tarihi boyunca hep sömürgecisi olmuş ülkelerinin.

İsyan çıkacağından ve hazırlıksız yakalanmaktan korkarım bu güzel ülkemde yakınlarda, öyle birkaç yıl gecikeceğini de hiç sanmıyorum, belki yarın belki bir hafta sonra belki de önümüzdeki ay…

İsyanlarla mücadele etmek zorunda kalacağız yakında, bütünlüğümüz tehlike de ve hamlelerimizi hep onların lehine olacak şekilde gerçekleştirdik, Bilge Kağan’ dan beri var olan yazılı tarihimizden ders almadan yine, yeniden cahilce devam ediyoruz…

Ben mi paranoyak oldum, yoksa yanlış giden bir şeyler mi var?