Bir Et Parçası Uğruna Ya Rab…

Açılmamış bir gonca.

Çiçeğin etrafında dönen arılar gibi dönüyorlar etrafında ama özünü almak için değil de sevgi ile, kutsal bir gaye uğruna, oku ile içine girmek için acımasızca,

Ne yalanlar söyleniyor, ne dil dökülüyor onun için, ne duygular istismar ediliyor,

Sevgi kullanılıyor,

Aşk alet ediliyor kötü emellere,

Bir et parçası uğruna,

Bir anlık heves uğruna,

Ne parlak gelecekler karanlığa hapsediliyor…

Çocuk, ergen, orta yaşında, yaşını başını almış;

Yaşı kaç?

Annesinin güzeli,

Babasının bir tanesi mi?

Bacı mı?

Kardeş mi?

Sevdalı mı?

Anne mi?

Bir hayatı var, yaşamak onun da hakkı diye düşünmeden,

Hayvanca içine giriyor, giriyorlar,

Mazeretleri de hazır; kendi rızası vardı diye!

Yüksek yargı, evlenirlerse ceza ortadan kalkar diyor,

Yalvarışlar, yakarışlar, lütfenler, ricalar…

Kabustan sonra, o kabusu yeniden görmeye çalışmak gibi bir şey bu,

Suçluyu cezalandırmak yerine, mağdura “sende bak suç” deyip, kalemini kırmak gibi bir şey bu.