Dehşetin Yüzü, The Nun

Paylaş; başkaları da faydalansın!

Korku seansı filmini izleyenler, Kötü Rahibeyi hatırlayacaklardır. İşte orada çok kısa ekranlarda görünen Kötü Rahibe bu filmimizin asıl konusu…

Kimsenin kolay kolay erişemeyeceği yerlerde kurulan Manastırlar oldum olası beni korkutmuştur. Düşündükçe tüylerim diken diken olur… Sümela Manastırı da buna dahil! Düşünsenize imdat deseniz gece sizi kurtarmaya gelecek kimseler çoooook uzakta ve size ulaşıp size yardım etmeleri bir sürü engeli de aşmak zorundalar.

Hristiyanlık dinini kabul edenler İsa’yı ne kadar da övüyorlar değil mi…

Annesi Meryem’i ne de güzel yad ediyorlar…

Bizler ise Hristiyanların neden Müslüman olmadıklarını yadırgıyoruz?

Biz Müslümanlar Hz. Muhammed’i (Allah’ın selamı O’nun üzerine olsun) son peygamber ve en sonuncusu olan dinimiz Müslümanlığı dünyaya ne kadar iyi anlatabiliyoruz ki?

Adamlar, günümüzde kitap okuma alışkanlığı olmayan insanlara filmler ile kendi idealarını, 1,5 – 2 saattte aktarabilmekteler. Biz ise maalesef bundan çooook uzağız.

Filmden çıkarılacak ders; Ne kadar zor durumda olursan ol Allah’tan umudunu asla kesme. Dua etmeye, hiç olumsuzluk düşünmeden devam et.

Filmde karanlık sahneler yerli yerinde kullanılmış ve filmi boğmamış. Karanlığın içerisinin gaz lambası ve mum ile aydınlatılması fikri de güzel olmuş.

Karakterlerin bir araya gelme sebepleri de tatminkar, konu bütünlüğünü bozmuyor aksine konuları bütünleştiriyor.

Korkutma ögeleri de yerli yerinde abartıya kaçmadan kullanılmış diyebilirim.

Bu filmde de yine diğer filmlerde yapılan hata yapılmış; kötü karakter kolay kolay yok edilemez, bu tecrübe ile kanıtlanmıştır ama kötü karakter ortadan kalktıktan sonra emin olmadan erkenden erkenden sevinme hali maalesef yine tekrar etmiş.