Van Gogh: Sonsuzluğun Kapısında, At Eternity's Gate

Paylaş; başkaları da faydalansın!

Kardeşi olmasa cebinde beş parasız gezecek iken, Van Gogh’un eserlerinin şimdilerde müzayedelerde alıcılar tarafından artırımlarla milyonlarca dolar etmesi ne kadar tuhaftır değil mi!

Yaşarken kaç tane gerçek sanatçı, toplum tarafından layık olduğu değeri görmüştür ve eserlerinin sonrasında kendisinden olmayan birilerine kazandırdığı kadar kazanmış ve zengin hayat sürmüştür?

Şimdiki zamanımızda eline kameramsı bir şey geçiren herkes fotoğraf çekebiliyor Ama bazı fotoğrafçılar fotoğraf çekme konusunda ki farklı açıları yakalayarak anı ölümsüzleştirmekte ve fotoğrafçılıkta ön plana çıkmaktadır.

Resim ise fotoğraftan çok farklıdır. Hele ki Van Gogh, karşısında birisinin sürekli hareketsiz durmasına gerek kalmadan, yaşadığı hissettiği kafasında fotoğrafladığı anlık kareyi, kendi tabiri ile körlerin bile fark edebilecekleri şekilde fırçası ile tuvaline işlemektedir.

Van Gogh;

Farklıdır,

Alay edilmiştir,

Dışlanmıştır,

Ama yılmamıştır,

hayatı resimden ibarettir, nefes alıp vermesini sağlamaktadır, her gününden hissettiklerini anı defterine yazı ile değilde resmederek geleceğe miras bırakmıştır…

Keşke layık olduğu şekilde de yaşamış olsaydı!

Her resmin bir hikayesi, bir anlamı vardır; Willem Dafoe’nin sanki O imiş gibi canladırdığı Van Gogh’un çoğumuzun hafızasında yer eden tablolarının çizilme hikayesini Van Gogh: Sonsuzluğun Kapısında, At Eternity’s Gate filminde çok başarılı işlemişler…