Yazıyı benim sesimden de dinleyebilirsiniz.

Sadece bugün; 18 Mart’ta değil

Her zaman,

Kendi ölümünü göze alıp “ölün” emrini verebilen Mustafa Kemal Atatürk ve ölümüne koşan Çanakkale Kahramanlarımız ile gurur duyuyorum,

Yaşamak lazım, anmak yetmez!

Elde yok avuçta yok

Üstte yok başta yok

Silahı var mermisi sayılı

Ama etten duvar ördüler Çanakkale’ye

Engel oldular Batı’nın en donanımlı zalimlerine…

Saraylılar, yandaşları, zenginler yaşamlarına hiç savaş yokmuş gibi devam etmekteydiler…

Oysaki Çanakkale’de her gün binler şehit düşüyor, binler bir daha eskisi gibi yaşayamayacak şekilde gazi oluyordu…

Kahramanlarımız adına ben üzgünüm de;

Ve eminim O Kahramanlarımızın da kemikleri sızlıyordur, hani şehitler ölmez ya Türkiye’nin bu halini cennet makamlarında izlerken…

Gözü arkada kalmazdı, annesini, babasını, yar’ini, evladını gözünün önüne getirmezdi!

Ama bak halimize;

Ne üretiyoruz, dünya bizim neyimize imreniyor, paramızın değeri düşük, neye öncülük ediyoruz, nereye yol gösteriyoruz;

Ne fark var 106 yıl öncesinden?

Ülkem yöneticileri yine koltuklarını korumanın peşinde gaddar

Makamlar sesini çıkarmayıp verilen emri sorgusuz sualsiz yapan liyakatsizlerin eline teslim

Zengin sadece kendi menfaatini düşünmekte yine zengin,

Fakir yine fakir ama kendisine yurtluk eden vatanı için canhıraş çabalamakta…

Ama biz vatanseverler var oldukça,

Biz sesimizi kısmadıkça

Türkiye layık olduğu mertebeye kısa sürede ulaşacak!

NE MUTLU TÜRK’üm DİYENE!