Darağacında Üç Fidan, Nihat Behram

60lı yılların sonu 7oli yılların başı,

Köylünün, işçinin, memurun, üreticinin fakirliğe sürüklendiği,

Birilerinin köylünün, işçinin, memurun, üreticinin sırtından yine çok zengin yaşadığı,

Politikaların dışarıya bağlandığı,

Dış ülkelere imtiyazlar tanındığı yıllar…

Ununu eleyip eleğini asmışlar suspus,

Zengini görmesine rağmen fakirliğine şükredenler suspus,

Aman bana dokunmasın da; devletimiz en iyisini bilir diyenler suspus…

Gençler ise tüm ezilenler için meydanlarda,

Kurtuluş Savaşını, birileri halkı ezsin diye mi verdik?

Bu mu Cumhuriyet Yönetimi? yönetimi al, sonra da yöneteme, ama iktidarım de!

Ne kadar da bugünlere benziyor değil mi?

Koca koca adamların ülkeyi ne hale soktuğuna bakılmadı da,

20li yaşlarında gençler; karşı görüşten olanlara verilen silahlarla, kolluk kuvvetlerine verilen emirlerle öldürtüldü, yakalananlar sistemin köleleri tarafından cellatlara boğdurtuldu!

6 Mayıs 1972 akşamı bir şeyler değişebilirdi…

Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan’ın idam cezalarının infaz edileceği gece,

İnfaz kararını verenler ve uygulayacak olanlar panik havası ile acele ediyorlardı,

Tüm devrimciler yürüseydi infaz yerine,

Hangi güç engel olabilirdi, hangi silah hangi mermi yeterdi?

Değişirdi çok şey belki o günden!

Ama kölelik ağır bastı!