Kötü Konuşma, Speak No Evil

Paylaş; başkaları da faydalansın!

Kurban ile suçlu arasında geçen

“Bunu neden yapıyorsun?”
“Sen izin verdiğin için yapabiliyorum!” diyaloğunu iyi düşünün. Çünkü filmin gidişatı taviz tavizi doğurur cinsten.

Tanıştığınız kişiye ilk yaklaşımınız ne olur?

Ona güçlü ve zayıf taraflarınızı gösterir misiniz?

Her dediğine inanır mısınız?

Kısa süre önce tanışmışken, onun kendi mekanında uzun süre kalma davetini kabul eder misiniz?

Siz ona, hoşlandığınız – nefret ettiğiniz ne varsa bülbül gibi ötmüş olduğunuzu hatırlamanıza rağmen, bunların tam zıddının yapılması kafanızda soru işaretleri oluşturmaz mı?

Yalan söylediğini anladığınızda, “insanlık hali, olmuş bir kere” deyip geçer misiniz?

Daha kısa süre önce tanışmanıza rağmen, karşınızdakinin ailesi ile olan samimiyeti sizin karşınızda alenen sergilemesini hoş görür müsünüz?

Banyo, tuvalet gibi özel alanlarda iken, karşınızdakinin bunu önemsememesi ve siz yokmuş gibi, kendi başınaymış gibi ihtiyaç gidermesi ne kadar ahlaka uygundur sorgulamaz mısınız?

Röntgencilik yapmasına göz yumar mısınız?

Çocuğuna kötü tavrından rahatsız olmaz mısınız?

Peki ya, suçlu olduğunu anladığınızda ne yaparsınız, bir başınıza kaçmayı mı tercih edersiniz, yoksa ilk önce yakınlarınıza polise tehlikede olduğunuzu haber vermeyi mi tercih edersiniz?

Ben şunu da hiç anlamış değilim; karşındakinin niyetinin kötü olduğunu anladığında insan neden karşı atağa geçmez?