Keşke hep çocuk olarak kalsak değil mi?

Ama 2000li yılların çocukluğu değil, daha eski zamanlardaki bizim çocukluğumuz zamanlarında olduğumuz gibi,

Ev geçindirme derdi yok, stres yok, eşyaları yenileme derdi yok, akşama ne yemek yapalım derdi yok, nereye gidelim derdi yok, para yeter mi yetmez mi derdi yok… tek derdimiz hangi oyunu oynasak?

İlk sekiz yılımı köyde geçirdim,

Sabah evden çık, akşam ezanı eve dönüş zamanıydı,

Köyün orası burası her yeri bizimdi

Aç kalmazdık da; köyde herkes bir biri ile tanıdık, birinde yerdik yemeği, ya da çilek, böğürtlen, elma… artık hangi mevsim ve ne varsa yerdik, doyururduk karnımızı, koşuşturmaca ile aklımıza açlık da gelmezdi ki!

Akşam olduğunda, evde anneyi babayı bağırtacak takatimiz kalmamış olurdu,

Cumburlop yatağa yatardık, hadi yatağa! diye kimsenin demesine gerek kalmazdı…

Şehre geldik,

Şehir sanki parsellenmişti,

Dört duvar arasında geçer oldu zaman,

Evler konduruldu her yere, yollar geçirildi aralarından, gittikçe sokaklar çocuklar için gün be gün tehlikeli yerler haline geldi…

Kalabalık arttıkça insanların kötüleri ile karşılaşma olasılığı da arttı, çocuklar dört duvar arasında bilgisayar, tablet, telefon cihazları ile daha haşır neşir duruma geldi…

Büyüdükçe sanki profesör olacakmışız gibi dersler almaya başladık, yıllar sürecek geleceğimizi belirleyen bir kaç saatlik sınavlara hazırlanmaya başladık, günlerimizin büyük bölümü kitaplara, kitaplara çalıştıktan sonra deneme sınavlarına ayrıldı, “düzenli çalışırsan ancak kazanırsın” denildi, ilgi alanlarımız değil, biçe biçilen kılıflara girmeye başladık…

Bir kaç saatlik sınav ile, en istediğimizden hiç istemediğimize para amacı güderek sıraladığımız tercihler içerisinden geleceğimiz belirlenmeye başladı…

Okullar bitti, işe sıra geldi. İş aslanın midesinde, aslanın midesine giren yolun ise torpil denen, yakını olanın bir hiç olsa dahi bir şey olanın karşısında yükseltildiği ahlaksız sistem ve sistem yöneticileri ile tanıştık.

Daha önce anne babadan alınan para ile onların evinde ekmek elden su gölden yürüyen hayatımız, kendi ayaklarımız üzerinde durmaya bizleri itti…

Para kazanmak lazım…

Eskiden elbiselerde, cihazlarda, mobilyalarda daha dayanıklı yapılıyordu, tersine mühendislik çalışmaları sonucunda, garanti süresi sonunda arızalanan cihazlar ile de uğraşmak zorunda kaldık…

Derken…

Bir baktık çevremizde çocuklar doluşmaya başlamış…

Masal bitmiş, biz büyümüşüz.

Keşke, hep çocuk olarak kalsaydık!

https://youtu.be/Sz8TiAeSNbs

Benim Puanım: 5 / 10

IMDB Puanı: 6,1 / 10

Yönetmen: Kristoffer Rus

Senaryo: Agnieszka Dabrowska

Ülke: Polonya

Tür: Aile

Dil: Lehçe

Müzik: Karim Martusewicz

Oyuncular: Maciej Karas, Amelia Fijalkowska, Patryk Siemek, Dorota Kolak, Karolina Gruszka